Patience
is a virtue! Nou, helaas niet eentje die ik bezit. Eindelijk, eindelijk
waren de fietsgoden mij gunstig gezind en ben ik weer met Pony op pad
geweest. Alle oorzaken
(en smoezen) van de afgelopen weken (scoobyweekend, verjaardag,
rotweer, school, moe) gingen deze zondag niet op, dus een heerlijk
rondje door het Almeers struweel en over de IJsselmeerdijk gemaakt.
Onderweg kwamen we flink wat
modderstrooiers tegen: mountainbikers die een off-road-parcours
moesten afleggen, maar die dan stiekem een stuk fietspad pakten als de
blubber te erg werd. En mooi geen spatborden natuurlijk. Daar zit je
dan, op je ligfiets. Ze willen toch zo graag van het fietspad af? In de
blubber banjeren? Zich verbonden voelen met
de natuur? De fysieke uitdaging van het off-road-landschap ervaren?
Maar zodra er dan een spatje op het mooie designshirtje komt, gauw weer
het asfalt op en een ander voor de wielen rijden en onderbaggeren. De
logica ontgaat mij. En ik had ze al niet zo hoog
zitten, die zondagsrijders.
De route van vandaag:
Voor de mensen met haviksogen: die rare wiebel onderaan ziet er eigenlijk zo uit:
We
hebben nog een poosje rondgelopen bij de sale van 999 Games en
blijkbaar vond de SportsTracker-app het nogal verwarrend, zo zonder pad.
Gelukkig heb ik een grote fietstas,
want uiteraard kwamen we weer met een hele grote stapel naar buiten.
Een leuke bezigheid voor als het geen fietsweer is!
Gek genoeg zijn we volgens de routetrackerapp naderhand naar huis gevlogen, want zo diagonaal red je natuurlijk nooit op de fiets! ;o)
