Op een ouwe fiets...

Kom ik er vandaag achter dat ik het helemaal verkeerd heb aangepakt! Dacht ik dat mijn elektrofiets een mooie milieuvriendelijke manier was om me te verplaatsen, kom ik er vandaag achter dat ik eigenlijk een cynosphere had moeten nemen...

Uiteraard met katten, in plaats van honden. Of hamsters!!

Fietsen in het Gooi

Het was vandaag een prachtige dag, dus de ideale gelegenheid om de weg naar kantoor te gaan verkennen. De routeplanner van de Fietsersbond had voor ons een route berekend, dus net voor het middaguur gingen we op pad.

Met het motortje op standje 4-5 (van de 6) was de Hollandse Brug niet veel meer dan een molshoop, dus daar hoef ik me alvast geen zorgen om te maken. Daarna ging het binnendoor via Naarden. De route via de golfbaan had totaal geen verlichting, dus in de donkere maanden wordt dat denk ik toch de hoofdbaan maar volgen. Van Naarden ging het naar Naarden-Vesting, waar een prachtig kronkelend fietspad omheen loopt.

In Bussum was het behoorlijk zoeken, want vergeleken met een TomTom is zo'n printje met routebeschrijving toch wel behoorlijk primitief, hoor! En dan te bedenken dat we nog niet zo heel lang geleden niet beter wisten! Met name op kruisingen met meer dan 4 armen was het gokken wat de juiste straat was, omdat de straatnaambordjes bijzonder dun gezaaid waren. Blijkbaar mogen de mooie Gooise villa's niet worden ontsierd met die lilleke blauwe bordjes.

Buiten Bussum werden we een fietspad op gedirigeerd waarbij we ons toch maar eens gingen afvragen of we wellicht het vinkje 'Vermijd onverhard' waren vergeten aan te vinken. Vanaf daar was het fietspad namelijk een gravelpad.

Na 3 splitsingen/kruisingen waren we het spoor volledig bijster, en omdat ik sowieso niet wil forensen over gravel (banden plakken is niet mijn favoriete bezigheid), besloten we om er verder gewoon een mooie tocht van te maken. En mooi was het zeker in het bos en op de hei!

In de verkoelende schaduw van de bosrand stonden wij opeens oog in oog met wat lokaal wild:

Hierdoor werden we zo afgeleid, dat we 10 meter verderop bijna op de rest van de familie botsten:

Blijkbaar vinden koeien het bij warm weer ook prettig in de schaduw.

De hertjes waren iets schuwer, maar zelfs die lieten zich bij daglicht zien!

Op de terugweg belandden we in Naarden-Vesting in een groot volksfestijn. Het bleek Open Monumentendag te zijn, en ter ere daarvan was de vestingstad gevuld met vreugde, gezang ende jolijt. Erg gezellig!

Pony en de accu hebben zich prima gehouden: bij LaPlace in Hilversum had ik nog 3 van de 4 indicatiestipjes over, en bij thuiskomst gaf de indicator afwisselend 2 of 3 stipjes aan: 2 als we aan het klimmen waren en 3 als we aan het afdalen waren. In totaal hebben we zo'n 50 kilometer gefietst, waarbij ik zelf flink heb lopen meetrappen. Aangezien de route naar het werk iets korter is dan dat, zou ik dus makkelijk op 1 acculading op en neer moeten kunnen. Fijn om te weten!

Pony is home!

Het duurt even, maar dan heb je ook wat: Pony (1659 from Scots powny, apparently from French poulenet (“little foal”) (15th c.), ultimately from Late Latin pullanus (“young of an animal”) (cognate to English foal).) is weer thuis!

Mijn stoere ros is voorzien van een shiny nieuw voorwiel, met extra paardenkracht:

De accu is keurig netjes weggeborgen onder de zitting:

En de knopjes zitten bij het linkerstuurhandvat, want tja, rechts zit Barend natuurlijk al!

Om het bedieningspaneel te kunnen bevestigen, is een spiegel toegevoegd. Dit keer is het er eentje waar je zowaar iets in kunt zien (in tegenstelling tot het bibberding wat er eerst op zat), dus wie weet laat ik deze wel zitten.

De testrit verliep uitstekend, zelfs met mijn nog povere conditie was de Hollandse Brug geen enkel probleem. Het enige nadeel dat ik tot nu toe heb kunnen vinden, is de bak herrie die de lader maakt. Thuis kan ik 'm wel in de schuur opladen, maar als ik 'm ooit op het werk moet opladen, dan denk ik dat ik toch echt in de kelder of in het magazijn moet zijn, want op de werkplek is absoluut geen optie!

Morgen eens kijken of ik op en neer naar het werk kom!

Barend wie?

Niet kunnen fietsen = tijd overhouden. En tja, dan gaat een mens rare dingen doen. Ik tenminste wel. Zo kon het gebeuren dat ik op Marktplaats zat te kijken wat er zoal aan ligfietsen te koop stond.

Daar zat er eentje tussen met een wel heel bijzonder accessoire:






Foei, Barend!

Fiets-band

Leukleukleuk, er is op kantoor nog iemand met een ligfiets! Bij toeval kwam ik erachter dat er in het pand een mede-nerd rondwaarde. Weliswaar met een wiel te weinig, maar fiets is beter dan niets!

En zo geschiedde het dat wij gezellig in gesprek raakten over de geneugten van het ligfietsen en onze gezamenlijke superioriteit boven de rest van onze collega’s, allen bukfietsers. 

Toen hij weer vertrokken was naar zijn eigen afdeling, verzuchtte mijn collega: "Zo, dus nu hebben jullie een fiets-band?" Redacteurshumor, altijd leuk!