Tocht twee

De tweede grote tocht is inmiddels ook verreden. Na het vervangen van een lagertje is een tikkend geluid in m’n wiel verholpen. Ook heb ik nu een officiële bidonhouder aan het frame van m’n stoel, met een hele vieze plastic fles die nog moet worden vervangen door iets van aluminium. D'r zit ook een pompje aan de bidonhouder vast, dus langzaam maar zeker begint m’n fiets aardig compleet te worden. Inmiddels hebben we ook door hoe de grote canvas fietstas moet hangen, en snappen we nu waarom het riempje onder aan de tas juist op díe lengte was afgesteld: zo kun je ‘m namelijk onder het frame bevestigen, zodat de tas niet bij het hotsen en botsen van z’n ophanghaakjes stuitert.

We zijn eerst de stad in geweest om wat kleinigheidjes te halen en omdat het zulk mooi weer was via de Noorderplassen richting de IJsselmeerdijk gefietst. Daar hebben we heerlijk in het gras gelegen en een uurtje met onze nieuwe vlieger gespeeld. Laat ik het zo zeggen: hij vliegt beter dan ik.

Later nog een keer de stad in geweest om voor de allereerste keer te dimsummen, maar de kippentenen van Ed trokken me toch niet zo. En dat terwijl ik toch een enorme fan ben van Joe Satriani/Chickenfoot. Wel zag ik een heel verleidelijk bord met daarop het woord Mezedes (Griekse voorgerechtjes, ook als tapas te eten), dus ik heb al inspiratie voor een volgende tocht!

Vliegles!

Het mag dan een delta zijn, maar het is geen Delta wing of Delta Airlines. Toch vliegt ‘ie prima! En ik ook, al was dat meer een gevalletje ‘eraf vliegen’. Bij het afrijden van een brug wou ik eens kijken hoe hard m’n nieuwe trike de bocht door wilde. Dat was best hard. 

Helaas was de bestuurster de zwakste schakel in het geheel, want die had er even niet aan gedacht dat zo’n trike van achteren heel wat breder was dan van voren. Met een rotklap belandde het rechterwiel dus op een stoeprandje, waardoor de trike opeens toch een soort van tweewieler werd. Met wanhopig steppen, slippen, slingeren en remmen wist ik het ding uiteindelijk net voor een grote haag tot stilstand te brengen. Correctie: de trike stond bij de eerste kneep in de remmen stokstijf stil, zelf vloog ik uit m’n stoel en landde met een rotsmak op het frame. 

Met m’n laatste beetje waardigheid weer op m’n fiets gekrabbeld en verder gefietst, want er zat een stel jongelui keihard te schateren, en voor je het weet, sta je op YouTube! Uit het zicht de fiets en mijn gehavende lijf eens goed bekeken, maar de schade was bijzonder beperkt. Deutsche Gründlichkeit, zullen we maar denken. Op wat kettingvlekken in m’n kleren en een gedraaide neusbuis na, was alles nog heel. Nou ja, op m’n ego na dan, grmpf.

En toch waarschuwen ze in Almere wel voor gevaarlijke bruggen. 

Waren ze denk ik nét bij 'mijn' brug vergeten! ;o)

Eerste rit!

De eerste rit was een rondje Noorderplassen. We waren ’s morgens al vroeg vertrokken en hebben rustig ons rondje gemaakt. Af en toe gestopt bij een observatiepost om vogeltjes en een kudde op hol geslagen koeien te bekijken en daarna weer terug naar huis. De eerste van vele!

Houten kont -> trike gekocht!

Het moest er toch een keer van komen, dat fietsen. Dus in het voorjaar mijn gloednieuwe tweedehands Giant Expedition afgestoft en op pad gegaan. 

Het was heerlijk fietsen in het struweel rondom Almere, maar na een paar kilometer begon ik toch een behoorlijk pijnlijk zitvlak (beter bekend als ‘houten kont’) te krijgen. Mijn lief zat me vrolijk uit te lachen vanaf zijn trike, maar tijdens een volgende tocht – waarin hij heel sociaal ook de tweewieler had gepakt om op ooghoogte te komen – moest hij toegeven dat het inderdaad afzien was. Een fietsbroek en een gelzadel hielpen wel iets, maar het bleef behelpen. 

Dus na wat aanmoediging van vriendlief toch maar eens stiekem de trike geleend en het park hierachter doorkruist. En verhip, het was leuk! Ter plekke besloot ik dat ik ook zo’n ding wilde, en daarom zijn we het weekend daarop diverse soorten trikes gaan uitproberen. Hoewel ik alleen nog maar een tadpole had geprobeerd, viel ik toch meteen als een blok voor de Hase Kettwiesel: ik reed er echt zo op weg. Vanwege de schrikbarende nieuwprijs eerst Marktplaats maar eens afgestruind, en een paar dagen later was ‘ie er: m’n eigenste trike! Vanaf nu dus lekker samen op pad!