Patience is a virtue!

Patience is a virtue! Nou, helaas niet eentje die ik bezit. Eindelijk, eindelijk waren de fietsgoden mij gunstig gezind en ben ik weer met Pony op pad geweest. Alle oorzaken (en smoezen) van de afgelopen weken (scoobyweekend, verjaardag, rotweer, school, moe) gingen deze zondag niet op, dus een heerlijk rondje door het Almeers struweel en over de IJsselmeerdijk gemaakt. 

Onderweg kwamen we flink wat modderstrooiers tegen: mountainbikers die een off-road-parcours moesten afleggen, maar die dan stiekem een stuk fietspad pakten als de blubber te erg werd. En mooi geen spatborden natuurlijk. Daar zit je dan, op je ligfiets. Ze willen toch zo graag van het fietspad af? In de blubber banjeren? Zich verbonden voelen met de natuur? De fysieke uitdaging van het off-road-landschap ervaren? Maar zodra er dan een spatje op het mooie designshirtje komt, gauw weer het asfalt op en een ander voor de wielen rijden en onderbaggeren. De logica ontgaat mij. En ik had ze al niet zo hoog zitten, die zondagsrijders. 

De route van vandaag:

 

Voor de mensen met haviksogen: die rare wiebel onderaan ziet er eigenlijk zo uit:

We hebben nog een poosje rondgelopen bij de sale van 999 Games en blijkbaar vond de SportsTracker-app het nogal verwarrend, zo zonder pad. Gelukkig heb ik een grote fietstas, want uiteraard kwamen we weer met een hele grote stapel naar buiten. Een leuke bezigheid voor als het geen fietsweer is!

Gek genoeg zijn we volgens de routetrackerapp naderhand naar huis gevlogen, want zo diagonaal red je natuurlijk nooit op de fiets! ;o)

Op een ouwe fiets...

Kom ik er vandaag achter dat ik het helemaal verkeerd heb aangepakt! Dacht ik dat mijn elektrofiets een mooie milieuvriendelijke manier was om me te verplaatsen, kom ik er vandaag achter dat ik eigenlijk een cynosphere had moeten nemen...

Uiteraard met katten, in plaats van honden. Of hamsters!!

Fietsen in het Gooi

Het was vandaag een prachtige dag, dus de ideale gelegenheid om de weg naar kantoor te gaan verkennen. De routeplanner van de Fietsersbond had voor ons een route berekend, dus net voor het middaguur gingen we op pad.

Met het motortje op standje 4-5 (van de 6) was de Hollandse Brug niet veel meer dan een molshoop, dus daar hoef ik me alvast geen zorgen om te maken. Daarna ging het binnendoor via Naarden. De route via de golfbaan had totaal geen verlichting, dus in de donkere maanden wordt dat denk ik toch de hoofdbaan maar volgen. Van Naarden ging het naar Naarden-Vesting, waar een prachtig kronkelend fietspad omheen loopt.

In Bussum was het behoorlijk zoeken, want vergeleken met een TomTom is zo'n printje met routebeschrijving toch wel behoorlijk primitief, hoor! En dan te bedenken dat we nog niet zo heel lang geleden niet beter wisten! Met name op kruisingen met meer dan 4 armen was het gokken wat de juiste straat was, omdat de straatnaambordjes bijzonder dun gezaaid waren. Blijkbaar mogen de mooie Gooise villa's niet worden ontsierd met die lilleke blauwe bordjes.

Buiten Bussum werden we een fietspad op gedirigeerd waarbij we ons toch maar eens gingen afvragen of we wellicht het vinkje 'Vermijd onverhard' waren vergeten aan te vinken. Vanaf daar was het fietspad namelijk een gravelpad.

Na 3 splitsingen/kruisingen waren we het spoor volledig bijster, en omdat ik sowieso niet wil forensen over gravel (banden plakken is niet mijn favoriete bezigheid), besloten we om er verder gewoon een mooie tocht van te maken. En mooi was het zeker in het bos en op de hei!

In de verkoelende schaduw van de bosrand stonden wij opeens oog in oog met wat lokaal wild:

Hierdoor werden we zo afgeleid, dat we 10 meter verderop bijna op de rest van de familie botsten:

Blijkbaar vinden koeien het bij warm weer ook prettig in de schaduw.

De hertjes waren iets schuwer, maar zelfs die lieten zich bij daglicht zien!

Op de terugweg belandden we in Naarden-Vesting in een groot volksfestijn. Het bleek Open Monumentendag te zijn, en ter ere daarvan was de vestingstad gevuld met vreugde, gezang ende jolijt. Erg gezellig!

Pony en de accu hebben zich prima gehouden: bij LaPlace in Hilversum had ik nog 3 van de 4 indicatiestipjes over, en bij thuiskomst gaf de indicator afwisselend 2 of 3 stipjes aan: 2 als we aan het klimmen waren en 3 als we aan het afdalen waren. In totaal hebben we zo'n 50 kilometer gefietst, waarbij ik zelf flink heb lopen meetrappen. Aangezien de route naar het werk iets korter is dan dat, zou ik dus makkelijk op 1 acculading op en neer moeten kunnen. Fijn om te weten!

Pony is home!

Het duurt even, maar dan heb je ook wat: Pony (1659 from Scots powny, apparently from French poulenet (“little foal”) (15th c.), ultimately from Late Latin pullanus (“young of an animal”) (cognate to English foal).) is weer thuis!

Mijn stoere ros is voorzien van een shiny nieuw voorwiel, met extra paardenkracht:

De accu is keurig netjes weggeborgen onder de zitting:

En de knopjes zitten bij het linkerstuurhandvat, want tja, rechts zit Barend natuurlijk al!

Om het bedieningspaneel te kunnen bevestigen, is een spiegel toegevoegd. Dit keer is het er eentje waar je zowaar iets in kunt zien (in tegenstelling tot het bibberding wat er eerst op zat), dus wie weet laat ik deze wel zitten.

De testrit verliep uitstekend, zelfs met mijn nog povere conditie was de Hollandse Brug geen enkel probleem. Het enige nadeel dat ik tot nu toe heb kunnen vinden, is de bak herrie die de lader maakt. Thuis kan ik 'm wel in de schuur opladen, maar als ik 'm ooit op het werk moet opladen, dan denk ik dat ik toch echt in de kelder of in het magazijn moet zijn, want op de werkplek is absoluut geen optie!

Morgen eens kijken of ik op en neer naar het werk kom!

Barend wie?

Niet kunnen fietsen = tijd overhouden. En tja, dan gaat een mens rare dingen doen. Ik tenminste wel. Zo kon het gebeuren dat ik op Marktplaats zat te kijken wat er zoal aan ligfietsen te koop stond.

Daar zat er eentje tussen met een wel heel bijzonder accessoire:






Foei, Barend!

Fiets-band

Leukleukleuk, er is op kantoor nog iemand met een ligfiets! Bij toeval kwam ik erachter dat er in het pand een mede-nerd rondwaarde. Weliswaar met een wiel te weinig, maar fiets is beter dan niets!

En zo geschiedde het dat wij gezellig in gesprek raakten over de geneugten van het ligfietsen en onze gezamenlijke superioriteit boven de rest van onze collega’s, allen bukfietsers. 

Toen hij weer vertrokken was naar zijn eigen afdeling, verzuchtte mijn collega: "Zo, dus nu hebben jullie een fiets-band?" Redacteurshumor, altijd leuk!

Groeten uit Denemarken!

De turbotrike laat helaas wat langer op zich wachten dan gehoopt, maar gelukkig was ik afgelopen week op vakantie in Denemarken, dus dan gaat de tijd een stuk sneller.

Prachtig land, dat Denemarken, en ook keurig onderhouden. Wel errug weinig fietspaden, vandaar dat je overal krijsende fietsers tegenkomt:

In Legoland kennen ze trouwens ook driewielers, maar dan van die rare, met zo'n dakje en een tadpole-constructie. Tsk.

Hopelijk is m'n fiets gauw klaar!

Girl power

Nou ja, soort van. Ik wil de trike graag gaan gebruiken voor woon-werkverkeer, maar 25 kilometer is toch gene pikkepoelie, zeg maar. Dan zou ik bij aankomst toch graag even een lekkere verfrissende douche willen nemen. Helaas is dat bij mij op het werk niet mogelijk, vandaar dat ik op zoek ben gegaan naar een alternatief.

Ik denk (of liever gezegd: ik hoop) dat ik de oplossing heb gevonden: de trike wordt geëlektrificeerd! Hopelijk krijg ik daarmee net het duwtje dat ik nodig heb om de polder uit te komen en eventuele tegenwind te overbruggen, zodat ik fris en fruitig op het werk arriveer. De terugweg kan ik dan gewoon op eigen kracht fietsen.

Vandaag dus de fiets naar de fietsentovenaar gebracht en hopelijk heb ik dan vanaf volgende week altijd wind mee. Whiiiiiieh!

Almere

Het was niet bepaald mijn favoriete keuze, maar ik moet eerlijk zeggen: het valt niet tegen, het wonen in Almere. Qua sfeer haalt het het niet bij Amersfoort of Enschede (mijn vorige woonplaatsen), maar de voorzieningen zijn prima: winkels, bioscoop, theater, eetgelegenheden, noem maar op. Ook de bereikbaarheid met OV of auto is prima in orde.

Maar tot nu toe is het het buitengebeuren dat mij het meest kan bekoren: de fietsvoorzieningen zijn uitstekend (prima fietspaden, snelle verbindingen, veel voorrang en weinig stoplichten) en de stad is omgeven door prachtige natuurgebieden waar het heerlijk fietsen is en het wild welig tiert.

Vandaag ging de rit eerst zuidwaarts, toen via de dijk naar de Hollandse Brug en de strandjes die daar liggen en van daaruit via Pampushout weer richting huis. En ook daar is genoeg te zien:

Tja, daar blijf ik toch een zwak voor houden...

Ik kan trouwens merken dat het fietsen me iets beter afgaat, dus we gaan vooruit!

Er zij licht!

Vandaag een stukje gesolotriked. Da's gnomish* voor 'op de trike in m'n eentje'. Dit in tegenstelling tot het meer sociale duotriken. Ik ben heerlijk rustig richting de Hollandse Brug getuft, om Ed te verrassen. Uiteraard ben ik 'm ook weer niet té ver tegemoet gereden, want meneer reist vandaag per Velomobiel, dus die is never nooit niet bij te houden. 

Bij Almere Poort genietend van het zonnetje staan wachten, maar wat er ook langskwam: geen rode raket! Net toen ik begon te denken dat we elkaar waren misgelopen, zag ik vanuit m'n ooghoek iets glinsteren op de brug. Ik turen... "Het zal toch niet..." Jawel, het was 'm dus wel! Met volle schijnwerpers aan en van kilometers afstand te zien: het rode Cookiemonster! Zoals verwacht kon ik voor geen meter meekomen met die kanonskogel, maar ik heb een dappere poging ondernomen.

Tijdens Ed's recordbrekende race op Cyclevision deed een aantal mensen wat lacherig over de bak licht die hij voerde, dat ‘ie alleen maar trager werd door die lampen, maar achteraf kwam toch menigeen vragen hoe hij het zo mooi voor elkaar gefabriekt had. 

Bij uitstek de man dus om ook míjn trike onder handen te nemen! Dus wij op weg naar de LampjesGigant (bij de rest van Nederland beter bekend als de Action). Daar hebben we twee prachtige rode led-schijnwerpers meegenomen, die momenteel in een custommade (= door Ed zelf gefabriekt) houdertje aan mijn voorwiel prijken. 

Eentje om te zien, en eentje om gezien te worden. Shiny!!

Zichtbaar ben ik in ieder geval wel:

En bijkomend voordeel: disco-voorwiel. Oh yeah, baby! My trike's groovy!

*taal der Gnomen